مجموعه سخنرانی های حضرت آیة اللَه حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس اللَه سرّه پیرامون موضوع ولایت تکوینی که در ماه های محرم و صفر ایراد فرمودند.
قال اللَه فی کتابه (وَ إِذْ قالَ رَبُّك لِلْمَلائِكةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ) الحجر، ٢٨ (فَإِذا سَوَّيتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ) الحجر، ٢٩
ایام محرم متعلق به سیدالشهدا علیه السلام، برای رفع گرفتاری از شیعیان امیرالمومنین و تعجیل در فرج حضرت صلواتی ختم بفرمایید.
در این آیهی شریفه که یکی از دقیقترین و بهترین معانی عرفانی و دینی گنجانده شده است خداوند متعال پرده از روی یکی از رازترین و سرّترین مسائل برمیدارد و میتوانیم بگوییم که تا آنجایی که فهم و ادراک ما اجازه میدهد شاید دقیقترین و مهمترین آیهی در قرآن مجید، این آیه باشد.
تا آنجایی که در نظر دارم مطلب ما در این آیه فقط منتهی به این شد که چطور خداوند متعال دربارهی خلقت انسان میفرماید، من انسان را با دست خود خلق کردم در حالتی که در سایر موجودات چنین حرفی را ندارد ببینید (لِما خَلَقْتُ بِيدَي) ص، ٧٥ منظور از این دو دست چیست؟ برای پیگیری این قضیه و اشکالاتی که ممکن است در طول این مبحث پیش بیاید، مقدمتا به ذکر این نکته میپردازیم.
اوامر پروردگار بر دو گونه است یکی اوامر تکوینی دوم اوامر تشریعی. اوامر تکوینی یعنی آن مقام امر پروردگار که تمام موجودات از آن مقام امر تکوّن پیدا میکنند، وجود پیدا میکنند، تکوین یعنی ایجاد، تکوین یعنی خلق کردن، یعنی به وجود آوردن (إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيئاً أَنْ يقُولَ لَهُ كنْ فَيكونُ) یس، ٨٢ امر پروردگار اینطور است عنایت پروردگار این چنین است، فیض پروردگار به این کیفیت است، اذا اراد شیئا وقتی که اراده بکند یک شیای را و بطور کلی آن صورت ماهوی این، تجسّم پیدا بکند صرف تجسم صورت ماهوی عبارت است از وجود او در خارج، وقتی که شیای را اراده بکند یعنی آن صورت را اراده بکند صرف تصوّر آن صورت، البته نه تصور بنابر اصطلاح ما، صرف ارادهی آن صورت عبارت است از ظهور خارجی آن صورت، تحقق پیدا میکند. ان یقول له کن فیکون تحقق پیدا میکند این امر پروردگار است
مجموعه سخنرانی مبانی اسلام – آیت الله طهرانی با موضوع ولایت تکوینی